Bladiebladiebla en loslaten

Deze tijd is op z’n zachtst gezegd een uitdaging voor iedereen. Er wordt een hoop angst gezaaid, er is veel verdeeldheid en vooral veel onrust. Hoe ga je hiermee om? Geloof je alles wat je leest en hoort of kun je bij jou eigen waarheid blijven. 🤔Hmmm best lastig in een tijd waarin er zo veel van alle kanten op ons af komt.

Juist nu is het belangrijk dat je terug kunt vallen op een stevige basis. Beide benen stevig op de grond, leven in het nu, bewust, met alles wat er is.
Klinkt het voor jou als bladiebladiebla en slaak je een diepe zucht onder het mom van:daar heb je weer zo één? 😏
Bedenk dan dat het gemakkelijk is om het hier en nu te mijden en te dromen en fantaseren in je eigen wereld. Een wereld die niet de werkelijkheid is en waar je vroeg of laat achter komt dat die jou niet meer dient.
Maar wat betekent het nou als je in het hier en nu leeft? Dan kies je voor jezelf. Je kiest of je ergens op in haakt of dat je dicht bij jezelf wilt blijven. Op die manier voel je wat jou wel of niet dient, wat je wel of niet wilt, welke stappen je het beste kunt maken maar vooral ook....wat jij nodig hebt.....iedere dag weer. Dan ben je in verbinding.

Maar hoe dan, hoor ik je denken? Hoe creëer ik een stevige basis, hoe blijf ik in verbinding en bij mezelf? Door iedere dag als je wakker wordt, voordat je opstaat, even een moment voor jezelf te nemen en je bewust te zijn wat jij die dag nodig hebt. Dan heb je al een goede start. Vervolgens is het belangrijk om even een paar keer diep in en uit te ademen en je bewust even “neer te zetten”: voel je voeten, je benen, je billen, buik enz. Dáár begint het mee.

Misschien helpt je de volgende metafoor:
Stel je maar eens een boom voor. Een grote sterke stam, stevige wortels die diep geworteld in de aarde zich vertakken tot een groot wortelstelsel. Een boom met stevige wortels wordt volop gevoed door de aarde waardoor het een prachtige kruin met bladeren heeft. Zo’n boom kan de sterkste stormen weerstaan. In het oog van de storm beweegt hij mee maar breekt niet.🌳

Stel je maar voor dat jij zo’n boom bent met je benen als de stevige stam van de boom en je voeten als wortels die zich in de aarde vertakken tot een enorm wortelstelsel. Met je beide benen stevig op de grond wordt je volop gevoed, voel je je vitaal, krachtig, zelfverzekerd, zit je lekker in je vel en ben je in verbinding. Dan kun je groeien en heb je net zo’n prachtige, krachtige kruin als die boom. Vooral nu, in deze tijd waarin ons geduld en flexibiliteit op de proef wordt gesteld is dat zo belangrijk.

Yoga is een prachtige manier om je fysieke en mentale flexibiliteit en gezondheid te ondersteunen. Het helpt je oa om lekkerder in je vel te zitten, soepeler te schakelen en om in je eigen kracht te blijven staan. Net als de metafoor van die sterke, grote boom, goed geworteld met veel mooie takken en bladeren. Lekker toepasselijk in deze herfstperiode🍁🍂🍄

Maar hoe zorg je er nou voor dat die boom gezond blijft?
Door hem te voeden.
Ik ben bijvoorbeeld veel in de natuur om op te laden. Daarnaast is er een goede balans tussen rust en actief zijn, stilte, meditatie, slaap en yoga. Het is een manier van bewust leven vanuit mijn diepste wezen. Ik weet precies wat ik nodig heb en leef daar naar, ook wanneer de buitenwereld daar soms raar tegen aan kijkt of iets anders van mij vraagt blijf ik bij mijn kern. Daarnaast mijd ik te veel prikkels zoals kranten, tv en andere media. Ik eet gezond, ik zorg voor wat humor in mijn leven (lachen ontspant) en ik zorg voor voldoende beweging en ontspanning. Daarnaast beweeg ik mee met wat er op mijn pad komt. Dat heet loslaten geloof ik......❤️❤️❤️

Tijdens het schrijven van deze blog moest ik denken aan deze prachtige en inspirerende tekst van Nelson Mandela. Ik deel hem graag met jou☺️

𝑳𝒐𝒔𝒍𝒂𝒕𝒆𝒏

Om los te laten is liefde nodig.
Loslaten betekent niet dat ’t me niet meer uitmaakt.
Het betekent dat ik het niet voor iemand anders kan oplossen of doen.

Loslaten betekent niet dat ik ‘m smeer.
Het is het besef dat ik de ander ruimte geef.

Loslaten is niet het onmogelijk maken,
maar het toestaan om te leren van menselijke consequenties.

Loslaten is machteloosheid toegeven,
hetgeen betekent dat ik het resultaat niet in handen heb.

Loslaten is niet proberen om een ander te veranderen of de schuld te geven,
je kunt alleen jezelf veranderen.

Loslaten is niet zorgen voor,
maar geven om.

Loslaten is niet oordelen,
maar de ander toestaan mens te zijn.

Loslaten is niet in het middelpunt staan en alles beheersen,
maar het anderen mogelijk maken hun eigen lot te bepalen.

Loslaten is niet anderen tegen zichzelf beschermen,
het is de ander toestaan de werkelijkheid onder ogen te zien.

Loslaten is niet ontkennen,
maar accepteren.

Loslaten is niet alles naar mijn hand zetten,
maar elke dag nemen zoals het komt en er mezelf gelukkig mee prijzen.

Loslaten is niet anderen bekritiseren of reguleren,
maar te worden wat ik droom te kunnen zijn.

Loslaten is niet spijt hebben van het verleden,
maar groeien en leven voor de toekomst.

Loslaten is minder vrezen,
en meer beminnen.

-Nelson Mandela-

Namasté
Agnes

Weemoed

Ik ben alleen thuis en voel me niet senang. Ik ken dit soort stemmingen maar al te goed van mezelf en weet op dit soort momenten wat ik nodig heb. Rust, stilte, vroeg naar bed, lekker eten, een heerlijke douche en een goed boek😀

Mijn weemoedige gevoelens werden geraakt door een prachtig nummer van Rob de Nijs: Niet voor het laatst.

Dit nummer had ik uitgezocht bij het thema van de yoga lessen :(Zelf) liefde

Terwijl ik daarmee bezig was overviel me plotseling dit zwaarmoedige gevoel. Ik weet dat weemoedig zijn een gevoel is en dat gevoelens van weemoed hebben te maken hebben met vroeger. Je kunt bijvoorbeeld met weemoed terug denken aan de tijd dat je ouders nog leefden of toen je bijvoorbeeld die leuke baan nog had.

De tijd waarin we nu momenteel leven maak dat ik me bewust ben van de tijd voor het COVID-19 virus. De tijd waarin heel veel dingen zo vanzelfsprekend waren en leken. Een tijd van vrij zijn om te kunnen doen en laten, te kunnen gaan en staan. Vrij zijn in het leren leven, gelukkig kunnen zijn in momenten van samenzijn met vrienden of familie, genieten van een van een spontane knuffel, een lach en een kus.

Nu is dat er nu ook wel maar het is zo anders. Het is de vanzelfsprekendheid en de spontaniteit van het elkaar even aanraken of knuffelen wat ik mis, het gewoon gezellig bezoeken van vrienden of familie en het samen uitgaan. Gewoon onbevangen, onbezorgd en vrij zonder dat je op het moment of achteraf denkt van OEPS 😬 had ik dat wel moeten doen?

Met weemoedige gevoelens kijk ik soms terug naar de tijd van voor de pandemie. Ik herinner mij mooie momenten van geluk, momenten waarop dat allemaal zo vanzelfsprekend was, momenten waarop ik aan het genieten was van kleine dingen en besefte 

Nu koester ik die herinneringen. Gek eigenlijk dat je in crisistijd met weemoed terugkijkt naar die herinneringen waarvan je toen op dat moment niet doorhad hoe waardevol ze waren. Is dat wat we kunnen leren van deze tijd, vraag ik me af? 

Soms verlang ik er naar om de tijd eventjes terug te kunnen zetten en die momenten nog een keer te kunnen beleven maar dan bewuster en intenser. Dan verlang ik er naar om dingen uit te spreken, gewoon omdat het lucht geeft en begrip. Ik neem me voor om dan weer even te genieten maar dan intenser........

Het lied van Rob de Nijs raakte mij om die reden. Als je de klok terug kon draaien...........

Daarom geniet ik nog meer van momenten, van het leven van alles en iedereen om mij heen.

Hoe zit dat bij jou? Wat mis jij het meest? Waar verlang jij naar terug? En.....ben je gelukkig of ben je voortdurend op zoek naar dat ene doel, dat ene moment van geluk terwijl je voorbij gaat aan datgene wat er nu is? Heb jij ook mooie herinneringen aan geluksmomenten waarvan je op het moment zelf misschien niet het idee had dat dat moment later zo’n waardevolle betekenis zou krijgen?

Ik heb me voorgenomen om nog meer in het nu leven en bewuster stilstaan bij mooie momenten. Intens.......want Als je kijkt naar de eeuwigheid, hoe klein is dan onze tijd......

En jij?

Niet voor het laatst

EVEN UIT MIJN DAK.......

Heel soms, heb ik de behoefte om even helemaal uit mijn dak te gaan. Zo’n moment had ik gisteravond. Ik had zo’n zin om alles even heerlijk van me los te schudden en een uur lang lekker dansen op mijn favoriete muziek. Wat is er leuker dan dat? Niemand die het ziet, niemand die het hoort en niemand die last heeft van mijn uitspatting……héérlijk. Als ik zo’n bui heb dans ik vol overgave, dan voel ik dat ik leef tot in iedere vezel van mijn lijf en dan geniet ik volop. En dan na dat uur, na het laatste nummer wordt het stil....wordt ík stil. Alleen maar stil, óórverdovend stil. En in die stilte klopt alles......ik voel mijn lijf, ik voel mijn hart kloppen, mijn versnelde ademhaling stiller worden....Ik voel letterlijk dat ik leef.

Vaag? Zweverig? Misschien maar ik kan het uitleggen.

Je kent vast wel van die dagen dat je alleen maar rent, vliegt en draaft, van afspraak naar afspraak en ondertussen loopt je mailbox vol, moet je nog appjes beantwoorden of een bericht op facebook plaatsen.....en dan het hoofd…..die is even overvol. Hmmmm🤔

Weet je, eigenlijk is dat oké. In feite is met zo’n drukke dag niks mis. Soms is het even zo en soms kun je onder druk ook goede prestaties leveren. Zolang jij geen problemen ondervind van deze stress is het oké. 

Maar.....het is wel belangrijk om je bewust te zijn van de andere kant en deze ook te zien. Die andere kant is rust, ademen en ruimte voor jezelf nemen om te voelen dat je leeft. De kunst is om hierin een mooie balans te hebben.

Probeer het maar eens. Je kunt ook even ongezien lekker uit je dak gaan op jou favoriete muziek of even een moment nemen voor jezelf, misschien nu, even stil staan bij jezelf en te voelen dat je leeft. Stop maar even waar je mee bezig bent, leg je telefoon even weg, en ga gewoon even zitten. Sluit je ogen en adem maar eens een paar keer diep in en uit. Waarschijnlijk hoor je allerlei geluiden om je heen en kun je daardoor eerst moeilijk de aandacht er bij houden maar je zult merken dat na een tijdje die geluiden vervagen. En ergens tussen al die geluiden en ervaringen in vind je de stilte. De stilte waarmee alles begint en eindigt en van waaruit weer nieuwe dingen geboren worden.

Klinkt het nog vaag en zweverig? Dat begrijp ik wel. Het is ook zo moeilijk om er woorden aan te geven omdat je het zelf moet ervaren , voelen en beleven. HET IS LEVEN. Daarom hou ik zo van de stilte. En jij?

Heb jij wel eens last van mentale griep? Je weet wel, je zit niet zo lekker in je vel, je hebt negatieve gedachten over van alles en nog wat, je maakt je zorgen en hebt nergens zin in. Herken je dat gevoel? Ik denk de meesten van ons wel. We hebben allemaal wel eens een periode dat het even niet zo lekker gaat. Interessant is natuurlijk hoe je daar mee om gaat, want zeg nou eerlijk……..meld jij je dan ziek van je werk of andere verplichtingen? Neem je lekker uitgebreid de tijd om jezelf eens te verwennen?
De meeste mensen die bij mij met een hulpvraag komen zijn al tijden aan het worstelen en niet alleen met zichzelf maar ook met hun omgeving. Schaamte speelt daarin een belangrijke rol en is dat niet vreemd eigenlijk? WAAROM?
 
Het hebben van een verkoudheidje, even niet helemaal fit of grieperig zijn, hoofdpijn of gewoon moe wordt heel normaal gevonden en over het algemeen geaccepteerd. Sterker nog het wordt soms zelfs aangemoedigd om thuis te blijven want stel dat je een ander aansteekt met je snotneus. Dan wordt het heel normaal gevonden dat je even een stapje terug doet, wat langer in bed blijft of jezelf eens lekker verwend met een warm bad, kopje (kruiden) thee of het heeeeel rustig aan doet.
 
 
Maar wat nou als je een mentaal griepje hebt?
Als je niet zo lekker in je hoofd zit?
Als je om alles moet huilen?
Als je je schaamt over wat je voelt?
Als je je zo eenzaam en alleen voelt met alles wat je voelt en niet onder woorden kunt brengen?
Als je je daarom helemaal afsluit van je omgeving?
Als je het vertrouwen mist dat deze “griep” over gaat?
 
Als je een fysieke griep hebt wéét je dat het weer over gaat omdat je weet wat je moet doen. Soms weet je zelfs hoe je het beste een fysieke griep kan voorkomen door gezond te leven. En als je ziek bent mag iedereen het weten dat je niet fit bent, dat je op bed ligt en koorts hebt. Maar waarom doen we dat niet als we lijden aan een mentale griep?
 
Ook ik heb ooit een langdurige mentale griep gehad en ik schrok me wezenloos. Ik voelde me totaal stuurloos, er gebeurde van alles in mijn lijf waar ik geen grip op had. Dat is ontzettend beangstigend als je niet weet wat er met je aan de hand is. Tijden heb ik de voorafgaande symptomen genegeerd omdat ik vond dat ik me niet moest aanstellen. Iedereen had wel eens klachten toch? Ik schaamde me ook voor datgene wat ik voelde en wat die gevoelens met me deden. Die gingen totaal met me aan de haal. Als je naar bovenstaande symptomen kijkt kon ik ze stuk voor stuk afvinken.
 
Gelukkig ben ik destijds goed van mijn mentale griep hersteld, sterker nog ik heb er mijn vak van gemaakt. Ik weet inmiddels wat mij helpt en wat mij niet helpt. En….door de jaren heen heb ik een geweldige mentale weerstand opgebouwd want net als bij gewone griep is dat de basis van een gezond evenwicht.
 
Ik ben me bewust van datgene wat mij uit mijn energie haalt:
•       Te lang achter de computer
•       Te weinig rust
•       Slechte balans tussen drukte en rust
•       Te veel mensen om me heen
•       Slecht eten
•       Te weinig bewegen
•       Alle negatieve gedachten geloven
 
Het is maar een kleine bloemlezing en ik kan er zo nog een paar in het rijtje opnoemen maar ik houd het beknopt ;-)
 
Maar er is ook goed nieuws…….dit is wat mij helpt en jullie misschien ook:
•       Wandelen
•       Stilte
•       Het mijden van negatieve prikkels van buiten
•       Dansen
•       Yoga
•       Mediteren
•       Mijn werk
•       Vrijheid
•       Gezond biologisch eten
•       Dieren om me heen
•       Lieve mensen
•       Mijn werk
•       Accepteren dat je ook mindere periodes in je leven hebt en dat die weer over gaan.
 
 
 
Hoe zit dat met jou? Heb jij ook weleens een mentale griep?
Weet dat je niet de enige bent en dat het ook weer over gaat. En…je hoeft het allemaal niet alleen te doen, vraag om hulp van vrienden of familie als je dat nodig hebt. Ik weet zeker dat ze met liefde voor je willen zorgen of naar je willen luisteren. Wees goed voor jezelf, voor je geest en lichaam en neem de mentale griep net zo serieus als een fysieke griep. Goh, ik zit ineens te bedenken hoe de wereld eruit zou zien als iedereen dat zou doen. 
 
 
Heb het goed,
Agnes
 
 
 

 

Ook kleine stapjes maken dat je vooruit komt

Heb jij een beeld van jouw toekomst? Wat je wilt bereiken, wat voor werk je wilt doen, of je een relatie of kinderen wilt? Heb jij een beeld van wat je aan het doen bent, hoe je je dan voelt en waar jij zo ontzettend blij van wordt? Kortom heb jij een beeld van hoe jouw mooiste leven eruit ziet? Heb je dat helder?

En waar ligt jouw focus? Bij het moment zelf of bij je gevoel van trots dat je het allemaal voor elkaar hebt gekregen, of ben je dan al weer bezig met het volgende doel?

Ik zat het allemaal eens te overdenken en bedacht dat het eigenlijk wel heel raar is dat we vaak het aller, aller belangrijkste overslaan nl de weg er naar toe!

Het pad of de hele aanloop naar je doel of mooiste leven…….Dát is toch eigenlijk je leven? Níét dat wat je allemaal bereikt hebt of allemaal nog wilt gaan doen, níét dat ene joehoe moment of de toekomst…toch?

De weg die je aflegt….Dáár gaat het over want het leven dat je leeft speelt zich hier, in dit moment af. Het zou goed zijn om daar eens bij stil te staan en te kijken wat er op dit moment al is. Misschien heb je daar nog niet eens bij stil gestaan. Wat ben je onderweg tegen gekomen, wat heb je geleerd en wat heeft er voor gezorgd dat je staat waar je nu bent? Leef je al je mooiste leven? Kun je genieten en oprecht blij zijn met alles wat er is? Een mooi moment om eens bij stil te staan.

Wat heb jij nog nodig op je pad om te kunnen groeien en bloeien? Het hoeft niet groots, meeslepend of perfect. Het hoeft niet met glitter en glamour of trompetgeschal. 

Bewandel je pad lichtvoetig, met kleine stapjes en met respect naar jezelf zodat het behapbaar blijft. Het geeft niet als je het allemaal even niet weet of dat het anders gaat dan jij voor ogen hebt. Alles heeft een doel en het is oké om een afslag te nemen of van gedachten te veranderen. Heb vertrouwen, wees niet bang, laat de gedachten van hoe het ‘hoort’ los en GENIET! Het gaat nl over JOU💝

All big journeys begin with small steps

Welke stap(jes) kun jij vandaag al zetten?

Namasté

Agnes🍀

Wat je op je mat leert over jezelf is maar het begin van je yoga pad…..

Volgende week beginnen na 18 weken de lessen weer met een serie zomer lessen die mooi op elkaar aansluiten. Met de hatha yoga als basis, zullen ook andere aspecten verweven zijn met de lessen. Een perfecte combinatie van ayurveda, kundalini en yin yoga, deugden, meditatie, beweging en pranayama oefeningen. Ik heb er zin in maar moest de afgelopen tijd ook denken aan wat ik met enige regelmaat zie……

• Ik zie heel vaak perfectionisten op de mat staan. Mensen die het zo graag goed willen doen en hun stinkende best doen om in een houding te staan, zelfs als het op dat moment te moeilijk is en zelfs wanneer ze pijn ervaren. Herken jij het? Dan ga je in het dagelijks leven waarschijnlijk ook vaak over je grenzen.😬 💪
• Ik zie mensen die niet de tijd nemen om de oefening rustig op te bouwen, niet de tijd nemen om een moment bewust in de houding te blijven en gehaast weer uit de oefening stappen op naar de volgende houding met in hun hoofd waarschijnlijk nog het boodschappen briefje van de volgende dag. Grote kans dat zij in het dagelijks leven ook hetzelfde gehaaste gedrag vertonen.🙈
• Ik zie mensen die druk met de omgeving bezig zijn en zien dat hun buur wel met gemak op één been kan staan. Vaak spiegelen zij zich in het dagelijks leven aan anderen en ervaren daardoor frustratie en onzekerheid. Een stap naar een minderwaardigheidscomplex.😟 😞
• Ik zie mensen die zo op gaan in hun alsmaar door draaiende gedachten dat ze niet gefocust met de oefeningen bezig zijn. Concentratieproblemen zijn voor hun een struikelblok, kunnen moeilijk genieten van het moment en zijn ook vast slechte slapers....😒 💤

Bovenstaande voorbeelden zijn allemaal ingrediënten voor een burn out maar gelukkig ook dikwijls een reden waarom mensen besluiten om aan yoga te gaan doen. 

MAAR WEET JE WAT? Als je je op de mat bewust wordt van je perfectionisme, onvermogen, frustratie enz dan kun je dat veranderen. Je kunt gaan vertragen in je bewegingen, accepteer wat je wel kunt ipv je vastbijten in wat je niet kunt. 😀

EN VOORAL, (durf) genieten van wat er (wel) is.  Een fijne vertrouwde groep, merken dat je (toch) kunt ontspannen, een rustig hoofd of misschien merk je wel dat je soepeler bent dan je had gedacht. Zo leer je steeds weer een stukje van jezelf kennen en kun je er op vertrouwen dat alles goed komt. Als je dat vertrouwen kunt voelen wordt het leven eenvoudiger. Besef dat alles zijn tijd nodig heeft. De reis er naar toe is belangrijker dan het doel op zich…….Dat vertrouwen leer je op je mat.💕

Namasté,

Agnes🙏

Wat je aandacht geeft groeit

Wat je aandacht geeft, groeit

Even een vraagje: ben jij je altijd bewust van je gedachten? Weet jij waar je gedachten gedurende de dag over gaan? Zijn het positieve gedachten, wordt je er blij van of geven ze je een goed gevoel? zijn het gedachten die gaan over het NU? Betreffen ze het NU? Hmmm... 🤔

Wordt je eens bewust van je gedachten en merk op wat voor effect ze op je hebben. Hebben ze invloed op hoe je je voelt? Ga je daar dan ook naar handelen? Sta er maar eens heel bewust bij stil en misschien kom je er achter hoe veel tijd en aandacht je besteed aan het voeden van je gedachten. Hoe meer jij je gedachten voeding geeft hoe beter ze kunnen groeien zowel positieve als negatieve gedachten. De meesten van ons hebben wel eens negatieve gedachten maar over het algemeen vormen ze geen grote belemmering. Maar wat als jouw gedachten je wel in de weg gaan staan en je dagelijks functioneren in de weg staan? Negatieve gedachten ontstaan vaak uit angst, pijn, verdriet, woede, jaloezie, frustratie, schuldgevoel of bv spijt.

Als je dat weet kun je, in plaats van helemaal opgaan in de negativiteit waardoor de gedachten nog groter en negatiever worden, ze omzetten naar positieve gedachten. Misschien helpt je het volgende: Stel je maar voor dat je hoofd vol gedachten een bloementuin is met veel onkruid en hier en daar een paar prachtige bloemen. Als jij steeds maar dat onkruid water geeft heeft dit kans om te gaan groeien en de prachtige bloemen die er staan te overwoekeren. De kunst is om van je hoofd een mooie bloementuin te maken door de bloemen die er staan te voeden. Hierdoor ontstaat en er een prachtige bloementuin waar het onkruid geen kans krijgt om te groeien.

🌸🌱🌼🌴🌺 

Hierin kun je gaan oefenen. Hoe? Door eerst eens te kijken welke positieve gedachten er wél zijn. Bijvoorbeeld gedachten die gebaseerd zijn op liefde, vreugde, blijdschap, compassie of vreugde.

Vind je dat lastig? Begin dan eens met dankbaarheid. Kijk eens om je heen……..Er is zoveel om dankbaar voor te zijn. 🤗✨ 

En….lukt het nog niet? Let dan eens op je adem 🌬: Voor jou misschien vanzelfsprekend dat je ademt maar wees daar eens dankbaar voor. Gewoon door simpel de aandacht er naar toe te brengen en te genieten van het feit dat je ademt, genieten van het gevoel dat het ademen je geeft. Volg de weg die je adem aflegt bij iedere in en uitademing. Als je dat heel bewust doet geef je voeding aan jouw prachtige bloem ipv aan het onkruid.

Als je dat regelmatig doet zul je merken dat de negatieve gedachten minder belangrijk worden en een veel kleinere plaats innemen. Natuurlijk zullen ze nooit helemaal verdwijnen, net zoals onkruid wat altijd weer omhoog komt, maar zolang jij regelmatig je tuintje wiedt en onderhoud zal deze altijd rijkelijk begroeid zijn met mooie bloemen.

Dus, wat ga jij voeden? 🙂💦