EVEN UIT MIJN DAK.......

Heel soms, heb ik de behoefte om even helemaal uit mijn dak te gaan. Zo’n moment had ik gisteravond. Ik had zo’n zin om alles even heerlijk van me los te schudden en een uur lang lekker dansen op mijn favoriete muziek. Wat is er leuker dan dat? Niemand die het ziet, niemand die het hoort en niemand die last heeft van mijn uitspatting……héérlijk. Als ik zo’n bui heb dans ik vol overgave, dan voel ik dat ik leef tot in iedere vezel van mijn lijf en dan geniet ik volop. En dan na dat uur, na het laatste nummer wordt het stil....wordt ík stil. Alleen maar stil, óórverdovend stil. En in die stilte klopt alles......ik voel mijn lijf, ik voel mijn hart kloppen, mijn versnelde ademhaling stiller worden....Ik voel letterlijk dat ik leef.

Vaag? Zweverig? Misschien maar ik kan het uitleggen.

Je kent vast wel van die dagen dat je alleen maar rent, vliegt en draaft, van afspraak naar afspraak en ondertussen loopt je mailbox vol, moet je nog appjes beantwoorden of een bericht op facebook plaatsen.....en dan het hoofd…..die is even overvol. Hmmmm🤔

Weet je, eigenlijk is dat oké. In feite is met zo’n drukke dag niks mis. Soms is het even zo en soms kun je onder druk ook goede prestaties leveren. Zolang jij geen problemen ondervind van deze stress is het oké. 

Maar.....het is wel belangrijk om je bewust te zijn van de andere kant en deze ook te zien. Die andere kant is rust, ademen en ruimte voor jezelf nemen om te voelen dat je leeft. De kunst is om hierin een mooie balans te hebben.

Probeer het maar eens. Je kunt ook even ongezien lekker uit je dak gaan op jou favoriete muziek of even een moment nemen voor jezelf, misschien nu, even stil staan bij jezelf en te voelen dat je leeft. Stop maar even waar je mee bezig bent, leg je telefoon even weg, en ga gewoon even zitten. Sluit je ogen en adem maar eens een paar keer diep in en uit. Waarschijnlijk hoor je allerlei geluiden om je heen en kun je daardoor eerst moeilijk de aandacht er bij houden maar je zult merken dat na een tijdje die geluiden vervagen. En ergens tussen al die geluiden en ervaringen in vind je de stilte. De stilte waarmee alles begint en eindigt en van waaruit weer nieuwe dingen geboren worden.

Klinkt het nog vaag en zweverig? Dat begrijp ik wel. Het is ook zo moeilijk om er woorden aan te geven omdat je het zelf moet ervaren , voelen en beleven. HET IS LEVEN. Daarom hou ik zo van de stilte. En jij?