Heb jij wel eens last van mentale griep? Je weet wel, je zit niet zo lekker in je vel, je hebt negatieve gedachten over van alles en nog wat, je maakt je zorgen en hebt nergens zin in. Herken je dat gevoel? Ik denk de meesten van ons wel. We hebben allemaal wel eens een periode dat het even niet zo lekker gaat. Interessant is natuurlijk hoe je daar mee om gaat, want zeg nou eerlijk……..meld jij je dan ziek van je werk of andere verplichtingen? Neem je lekker uitgebreid de tijd om jezelf eens te verwennen?
De meeste mensen die bij mij met een hulpvraag komen zijn al tijden aan het worstelen en niet alleen met zichzelf maar ook met hun omgeving. Schaamte speelt daarin een belangrijke rol en is dat niet vreemd eigenlijk? WAAROM?
Het hebben van een verkoudheidje, even niet helemaal fit of grieperig zijn, hoofdpijn of gewoon moe wordt heel normaal gevonden en over het algemeen geaccepteerd. Sterker nog het wordt soms zelfs aangemoedigd om thuis te blijven want stel dat je een ander aansteekt met je snotneus. Dan wordt het heel normaal gevonden dat je even een stapje terug doet, wat langer in bed blijft of jezelf eens lekker verwend met een warm bad, kopje (kruiden) thee of het heeeeel rustig aan doet.
Maar wat nou als je een mentaal griepje hebt?
Als je niet zo lekker in je hoofd zit?
Als je om alles moet huilen?
Als je je schaamt over wat je voelt?
Als je je zo eenzaam en alleen voelt met alles wat je voelt en niet onder woorden kunt brengen?
Als je je daarom helemaal afsluit van je omgeving?
Als je het vertrouwen mist dat deze “griep” over gaat?
Als je een fysieke griep hebt wéét je dat het weer over gaat omdat je weet wat je moet doen. Soms weet je zelfs hoe je het beste een fysieke griep kan voorkomen door gezond te leven. En als je ziek bent mag iedereen het weten dat je niet fit bent, dat je op bed ligt en koorts hebt. Maar waarom doen we dat niet als we lijden aan een mentale griep?
Ook ik heb ooit een langdurige mentale griep gehad en ik schrok me wezenloos. Ik voelde me totaal stuurloos, er gebeurde van alles in mijn lijf waar ik geen grip op had. Dat is ontzettend beangstigend als je niet weet wat er met je aan de hand is. Tijden heb ik de voorafgaande symptomen genegeerd omdat ik vond dat ik me niet moest aanstellen. Iedereen had wel eens klachten toch? Ik schaamde me ook voor datgene wat ik voelde en wat die gevoelens met me deden. Die gingen totaal met me aan de haal. Als je naar bovenstaande symptomen kijkt kon ik ze stuk voor stuk afvinken.
Gelukkig ben ik destijds goed van mijn mentale griep hersteld, sterker nog ik heb er mijn vak van gemaakt. Ik weet inmiddels wat mij helpt en wat mij niet helpt. En….door de jaren heen heb ik een geweldige mentale weerstand opgebouwd want net als bij gewone griep is dat de basis van een gezond evenwicht.
Ik ben me bewust van datgene wat mij uit mijn energie haalt:
• Te lang achter de computer
Het is maar een kleine bloemlezing en ik kan er zo nog een paar in het rijtje opnoemen maar ik houd het beknopt ;-)
Maar er is ook goed nieuws…….dit is wat mij helpt en jullie misschien ook:
• Wandelen
Hoe zit dat met jou? Heb jij ook weleens een mentale griep?
Weet dat je niet de enige bent en dat het ook weer over gaat. En…je hoeft het allemaal niet alleen te doen, vraag om hulp van vrienden of familie als je dat nodig hebt. Ik weet zeker dat ze met liefde voor je willen zorgen of naar je willen luisteren. Wees goed voor jezelf, voor je geest en lichaam en neem de mentale griep net zo serieus als een fysieke griep. Goh, ik zit ineens te bedenken hoe de wereld eruit zou zien als iedereen dat zou doen.
Heb het goed,
Agnes
De meeste mensen die bij mij met een hulpvraag komen zijn al tijden aan het worstelen en niet alleen met zichzelf maar ook met hun omgeving. Schaamte speelt daarin een belangrijke rol en is dat niet vreemd eigenlijk? WAAROM?
Het hebben van een verkoudheidje, even niet helemaal fit of grieperig zijn, hoofdpijn of gewoon moe wordt heel normaal gevonden en over het algemeen geaccepteerd. Sterker nog het wordt soms zelfs aangemoedigd om thuis te blijven want stel dat je een ander aansteekt met je snotneus. Dan wordt het heel normaal gevonden dat je even een stapje terug doet, wat langer in bed blijft of jezelf eens lekker verwend met een warm bad, kopje (kruiden) thee of het heeeeel rustig aan doet.
Maar wat nou als je een mentaal griepje hebt?
Als je niet zo lekker in je hoofd zit?
Als je om alles moet huilen?
Als je je schaamt over wat je voelt?
Als je je zo eenzaam en alleen voelt met alles wat je voelt en niet onder woorden kunt brengen?
Als je je daarom helemaal afsluit van je omgeving?
Als je het vertrouwen mist dat deze “griep” over gaat?
Als je een fysieke griep hebt wéét je dat het weer over gaat omdat je weet wat je moet doen. Soms weet je zelfs hoe je het beste een fysieke griep kan voorkomen door gezond te leven. En als je ziek bent mag iedereen het weten dat je niet fit bent, dat je op bed ligt en koorts hebt. Maar waarom doen we dat niet als we lijden aan een mentale griep?
Ook ik heb ooit een langdurige mentale griep gehad en ik schrok me wezenloos. Ik voelde me totaal stuurloos, er gebeurde van alles in mijn lijf waar ik geen grip op had. Dat is ontzettend beangstigend als je niet weet wat er met je aan de hand is. Tijden heb ik de voorafgaande symptomen genegeerd omdat ik vond dat ik me niet moest aanstellen. Iedereen had wel eens klachten toch? Ik schaamde me ook voor datgene wat ik voelde en wat die gevoelens met me deden. Die gingen totaal met me aan de haal. Als je naar bovenstaande symptomen kijkt kon ik ze stuk voor stuk afvinken.
Gelukkig ben ik destijds goed van mijn mentale griep hersteld, sterker nog ik heb er mijn vak van gemaakt. Ik weet inmiddels wat mij helpt en wat mij niet helpt. En….door de jaren heen heb ik een geweldige mentale weerstand opgebouwd want net als bij gewone griep is dat de basis van een gezond evenwicht.
Ik ben me bewust van datgene wat mij uit mijn energie haalt:
• Te lang achter de computer
Het is maar een kleine bloemlezing en ik kan er zo nog een paar in het rijtje opnoemen maar ik houd het beknopt ;-)
Maar er is ook goed nieuws…….dit is wat mij helpt en jullie misschien ook:
• Wandelen
Hoe zit dat met jou? Heb jij ook weleens een mentale griep?
Weet dat je niet de enige bent en dat het ook weer over gaat. En…je hoeft het allemaal niet alleen te doen, vraag om hulp van vrienden of familie als je dat nodig hebt. Ik weet zeker dat ze met liefde voor je willen zorgen of naar je willen luisteren. Wees goed voor jezelf, voor je geest en lichaam en neem de mentale griep net zo serieus als een fysieke griep. Goh, ik zit ineens te bedenken hoe de wereld eruit zou zien als iedereen dat zou doen.
Heb het goed,
Agnes
